De medicina contra carcinoma?

Professor Rodolfo Llinás Riascos, neurophysiologus Columbianus, gloriatur se (una cum collegis) invenisse aquam continentem nano-bullulas (magnitudine nonnullarum miliardariarum partium metri), cuius usu sanentur cellae corporis animalis atque humani laborantes cancro (permulti generis), asthmate aut morbo Parkinsoniano. Satis sit talem aquam bibere, ut morbus expugnetur. Post nonnullos abhinc annos sperat Llinás hanc aquam ubique adhibitum iri. Videbimus...

Ceterum notus est professor Llinás, qui imprimis in studiis cerebri multos annos degebat, thesi cerebrum evolutum esse propter necessitatem organismorum circum se movere sine periculo in alios organismos (aut alias res) illidendi.

Necessitas parit ideas

Krav maga est modus pugnandi nudis manibus pedibusque contra aggressorem et inermem et armatum, singulum aut complurem, in pervariis circumstantiis. Cuius pugnae peritissimi sint milites exercitus Israelianorum, licet saepius saepiusque cives aliarum terrarum huic disciplinae pugnandi hodie studeant. A multis hoc systema putatur esse omnium maxime efficacem modum se defendendi.

Efficacitas tanta fortasse parta est vera necessitate cottidiana se contra aggressores defendendi. Inventor enim huius disciplinae, Imi Lichtenfeld (1910-1998), Iudaeus Hungarus, deinde Slovacus, ut iuvenis studebat pugillationi et jiu-jitsu, sed exeuntibus annis tricenariis praeteriti saeculi comperit has artes non satis esse ut se defenderet contra agmina fascistarum, quae vi aggredi solebant Iudaeos in viis urbis Bratislaviae spatiantes. Excogitavit ergo novas methodos se ab aggressoribus defendendi.

Rebus ita stantibus, dicere possumus fascistas Slovacos – licet minime id vellent – profuisse evolutioni Israeliani generis pugnarum. 

De hominibus magis magisque debilioribus

Procne, Lesbiae filia, ergo Gasparis soror, est archaeologiae perita, sed, ut permulti nostratum, "multa scit de multis" (rebus/disciplinis). Heri mihi dixit ultima decennia homines debiliores fieri (sensu corporali et mentali) propter evolutionem artis medicinalis, quā servantur hodie multi neonati variis morbis geneticis laborantes, qui sine usu medicinae novissimae mortui essent. Hi ipsi deinde prolem morbosam producunt etc etc. Rebus ita stantibus homines mundi nostri in summa intermedia genetice debiliores fiunt.

Sonat id horribiliter (eugenicam redolet, quae ratio ante alterum bellum mundanum in Europa floruit), sed... sensu fortasse non caret. 

De consolatione insolita

Ante duos annos, cum vita mea mihi miserrima ac taediosissima videretur, questus sum de hac re apud amicum Vladimirum. Cuius res non tam multo melius meis se habebant, sed ille sine dubio maiore cum spe res futuras spectabat. Tunc mihi (ac simul sibi) talem consolationem praebuit: Deo gratias, etiam si nihil possidere nobis videamur, possidemus adhuc somnia necnon cruciatus conscientiae.

Suffragiorum nova ratio

Viri politici ac politologi queruntur minus minusque Polonorum adesse suffragiis publicis, scilicet suffragiis praesidentialibus, parlementariis necnon localibus. Professor Dariusz Doliński, psychologiae ac simul sociologiae peritus Varsoviensis, solutionem huic rei invenit: suffragia, in quibus non solum, ut mos est, PRO, sed etiam CONTRA factiones politicas sententiam tuam dicas. Ita, exempli gratia, in comitiis parlamento eligendo nunc potes suffragium ferre pro – dicamus - factione socialistarum, democratarum christianorum, popularium aut prasinorum (nam hae partes saepissime in parlamentis Europaeis inveniuntur). At si nulla harum factio tibi placet, quid facis? Certe comitiorum dees, domi manes. Sed abhinc, si propositum professoris Doliński introducatur, poteris quoque suffragia ferre si saltem scis, quae factio tibi maxime displiceat. Si, verbi gratia, socialistas odis, poteris iis 'suffragium negativum' ferre. Deinde omnium factionum suffragia et positiva et negativa computentur atque effectus comitiorum annuntientur.

Prof. Doliński putat, licentiā civibus datā CONTRA factiones sententiam dicere, saltem quintam partem (20%) omnium Polonorum, qui hodie die comitiorum domi manent, opiniones suas exprimere velle.

Sed – docet porro Doliński - nulla civitas adhuc civibus talem licentiam praebuit et timet legislatores nostros non satis audaces esse, ut eam introducant. 

De cursu Marathonio (porro)

Nonnulla nuper hic de cursu Marathonio scripsi, hodie addam haec: anno 1904, tempore Olympiorum in urbe US-Americana Sancti Ludovici (Saint Louis) habitorum, per prima 14,5 cursurae chiliometra turmam cursorum ducebat athleta Americanus Fredericus Lorz. Qui tamen postea valde defatigus decrevit se de cursura discessurum et abhinc principem cursūs factum esse Thomam Hicks. Id tamen minime placebat exercitatori Frederici Lorz, qui eum per sequentia 17,7 chiliometra autoraedā clam vectus est, ut denuo Thomae Hicks anteponeret – quasi Lorz semper ante eum currexisset. Bene recreatus Lorz re vera primus ad metam pervenit, sed machinationis testes – inter quorum numero ipse Thomas Hicks –mox sat multi apparuerunt et palma Frederico Lorz statim detracta est.

Victor cursurae evasit Hicks, qui tamen hodierno tempore si cursurae adesset, simili modo honore victoris privatus esset, nam in quodam cursūs momento tam fatigatus se sentisset, ut partem viae loco currendi ambularet et strychninam sibi ad vires recuperandas applicaret.  

De primo caseo in... Cuiavia facto

Poloni gloriantur se primos omnium in hac aut illa re fuisse et saltem unus nostrum credebat Babylonios e priscis Polonis originem traxisse. Nomen ei Stanislaus Szukalski (1893-1987), sculptor erat et pictor, qui finem vitae in California degit, ubi inter homines sibi notos habuisse dicitur hodiernum histrionem praeclarum Leonardium di Caprio (tunc puerum), nam cum patre eius, pictore Georgio di Caprio, Szukalski amicitiā esset iunctus.

Megalomaniae nostratum bene memor, cum audiam Polonos dicentes se primos in qua re fuisse, semper rem in litteris aliarium gentium quaero ut comprobam. Et modo ita faciens comprobavi verum esse nuntium diurnarium, qui nuntius primum meram mendiaciam redolere mihi videbatur. Auctoritate enim Mélanie Roffer-Salque, rei geochimicae peritae Universitatis Bristolensis - cuius de hac re symbola in actis "Nature" divulgata modo est - confirmatum est primas in mundo particulas casei inventas esse in hodiernae Poloniae regione Cuiavia. Aetas harum particularum – quarum reliquiae archaeologi invenerunt in vase quodam reperto in loco sepulcrali priscorum huius regionis habitatorum - putatur esse septem milium annorum. Sint ergo casei Cuiavienses maiores natu quam casei Mesopotamici; e Mesopotamia autem primas mentiones scriptas habemus de usu caseorum.

Sine dubio errabat Szukalski credens nostrates proavos Babyloniorum fuisse (ita putabat nitens sui "studiis linguisticis"), sed in re casearia fortasse vero primi fueramus. Non nos, scilicet, Poloni hodierni, sed gens orginis omnino ignotae, quae tunc in regione Cuiaviensi habitabat.  

De cursu ultramarathonio (porro)

Modo vobis narravi, lectores benignissimi, de collega meo, cursore Marathonio Adalberto, deque cursibus ultra-Marathoniiis, spatio centum et quinquaginta chiliometrorum. At hodie in actis diurnis lego percontationem Michaelis Kiełbasiński, qui longissimarum cursurarum particeps est.

Nuper victor evasit Cursūs Septem Cacuminum in Montibus Giganteis in limite Polono-Bohemico habiti (adsunt his montibus alia nomina Neolatina: Montes Corconti, Montes Riphaei), longitudine 235 chiliometrorum! Currentibus ascendendi erat septem montes, quorum maximus, Mons Nivosus (Polonice Śnieżnik) altitudine est 1.425 metrorum super mare, dum initium cursurae fuit ripa fluminis Nissa Silesiorum, 261 metris super mare hoc in loco positi.

Michael Kiełbasiński currebat continuo per 35 horas et 31 minutas. Accedit quod triginta chiliometris ante metam viam amisit et per tempus quoddam via recta erat ei invenienda. Nihilominus, ad metam primus pervenit. E 130 cursoribus cursuram usque finem percucurrerunt 52.

Kiełbasiński, qui est vir 35 annos natus, docet homines maxime idoneos ad cursus ultramarathonios esse, sicut in re Himalaistica, viros et mulieres 30-40 annorum; hi (et hae) enim licet infirmiori sint corpore, praediti sunt pertinaciā psychicā multo magis quam iuvenes.

De volatu aërostatico deque cursu Marathonio

Primum in vita mea, lectores optimi, aërostato (folli aërio) volatum perfeci, volitans super sinuantem (sicut Maeander) fluvium Liwiec, qui fluvius fuerat olim limes inter Poloniam et Lituaniam. In volitando comes mihi erat Adalbertus, polyathleta, qui unoquoque anno particeps est cursurae Marathoniae. Cum volitabamus, narravit mihi multa de hac cursura, quae hodie minime est longissimus cursus athleticus in orbe terrarum – adsunt etiam cursus centum quinquaginta (et plus!) chiliometrorum, non solum per planitiem, sed quoque in collibus! Sicut non satis est natatoribus semel Fretum Gallicum (La Manche) tranatare, sed faciunt id - continuo, sine requie - bis aut ter. Narrabat Adalbertus porro de optimis ad currendum calceis. Tunc ego:

- At cursores Aethiopes (nonnulli saltem) nudis pedibus currunt, nihilominus saepe victores Marathonii evadunt, licet nudis pedibus in bitumine, praecipue sole ardente, currere, cruciatus iis esse debeat!

- Recte - respondit Adalbertus. – Sed novi ego hominem, minime Aethiopem, qui totam distantiam Marathoniam (42 chm 195 m) perfecit, currendo nudis pedibus ac... retroversus!