De esca foetida Scand(inav)orum

Nihil fere his diebus scribo, nam nihil fere alicuius momenti audiam – ceterum non multos homines convenio, matrem semper curans domique laborando. Unam rem tamen modo legi, de esca scilicet foetida Scandorum Esquimensiumque.

Multi nostrum aut gustaverunt (ut ego) aut saltem audiverunt de Suetico haringo surstroemming, qui in pyxidibus metalicis interdum tantopere fermentatur, ut pyxides ipsae erumpant – nonnullae societates aviariae prohibuerunt haringos surstroemming etiam in sarcinis portare. Alteram escam specialem Scandorum – Suetorum Norvegorumque - esse gravlax, cuius nomen ipse fabulam narrat: 'salmo de sepulcro'.

Certe scimus Romanos Graecosque garum suum habuisse, sed alia fortasse res est ius, ille ipse piscis. Ceterum usque nuper nescivimus multum de gari componentibus gustuque – Harry  Thurston Peck in "Harpers Dictionary of Classical Antiquities", Neoeboraci anno 1898 edito, putabat garum gustu simili fuisse hodierno... caviario (=acupenseris ovis): a sauce made of the blood and entrails of fish salted, and resembling caviare.

Alia ergo res ius, alius piscis, praesertim piscis in harena putrescens (ut ille hákarl sive squalus Grenlandicus), ullis condimentis additis. At non solum pisces ita "condunt" Esquimenses, nam etiam phocas (praesertim magni corporis genus Odobenus rosmarus) necnon aves kiviak, i.e. Alca torda putrefacta. Cuius foetor tantus sit, ut dicitur kiviak numquam domi sed semper ante ianuam consumi. Sed cavete amatores escae foetidae! Anno 2013 prope oppidum Grendlandicum Siorapaluk nonnulli homines statim post cenam kiviak mortui sunt. Re vera sumerunt non alcas, sed valde iis similes edredones (Somateria mollissima), cuius caro etiam post longissimam fermentationem venena valida tenet.